Новая литература Кыргызстана

Кыргызстандын жаңы адабияты

Посвящается памяти Чынгыза Торекуловича Айтматова
Крупнейшая электронная библиотека произведений отечественных авторов
Представлены произведения, созданные за годы независимости

Главная / Поэзия / Котормолор
© Мунара Зарипова, 2013. Бардык укуктар корголгон
Чыгарма автордун жазуу түрүндөгү уруксаты менен жайгаштырылган
Текст же анын үзүндүлөрүн коммерциялык максатта пайдалануу жана нускасын чыгаруу уруксат эмес
Сайтта жайгаштыруу күнү: 2013-жылдын 17-декабры

Мунара ЗАРИПОВА

Гумилёв жана Пастернак. Котормолор

Бул китеп автордун алгачкы котормолор жыйнагы.

Зарипова М. Саркеч сезим: Ырлар жана котормолор. – Б.: 2013. – 112 б. китебинен алынды

 

Н.Гумилев. Мен билем... 

Мен билем бизге эмес бактарга,
Жашоонун бийик чеги ыйгарылган.
Жароокер эже болуп жылдыздарга,
Бизге бөтөн, жер – мекен аларга.

Кеч күздүн ээн калган талаасында,
Жездей кызыл күндөр батып, атарда,
Янтарь түстүү боекторго үйрөтүшөт,
Эркин өскөн, жашыл өңдүү элдер да.

Моисей бар эмендердин катарында,
Мариялар пальмалардын арасында,
Бир-бирине жан дилинен кайрылуусу,
Түгөнбөс түн ичинде аккан сууда.

Түпкүрдө алмаз кайрып, таш майдалап,
Булак шашат, суулар бизге кыйкырышат,
Бир жерде сынып жатат кара жыгач,
Тигинде дарак жаңы бүрүн ачат.

О, эгерде шондой жерди мен да тапсам,
Ырдабай, ыйлабастан жашай алган.
Карытып сан жеткис мезгилдерди,
Үн катпай бийиктикке сапар алган.

 

Н.Гумилев. Түбөлүктүү

Жылчыгы жок күндөрдүн түнөлүндө,
Асманы оор күндөрдүн күндөрүндө,
Назар салып кылымдарга, учкай жашап,
Күтөмүн кезигүүнү улуу күнгө.

Коркунуч, ийгиликтин күтөм соңун,
Табышын сокур жандын туура жолун,
Келсеңчи, көз ачылып, көргөн күнүм!
Таңыркап суроолорго тапкан жообум.

Ээ болом шондо бөлөк жанга кайра,
Делебени козгогон бардыгына!
Алтындан жолду алкайм бийиктеткен,
Кара жерден алпарган күн-асманга.

Жанымда бир үн катпай кошо жүргөн,
Кыйналганда муңайым күйүп, түткөн,
Жол бербей жан жыргоого каарданып,
Күнөөлөргө кечиримдүү болуп жүргөн.

Унчукпаска үйрөткөн, күрөшүүгө,
Карт дүйнөнүн акылын үйрөнүүгө,
Аса-муса таягын коюп жерге,
ал айтат:– Биз келдик – деп, – үйүбүзгө.

 

Б. Пастернак. Кышкы түн

Жаады, жаады жер жүзүнө, жетер жерге,
Бүлбүлдөп жанып турду шам текчеде.
Жайында отко келген чиркей сымал,
Эшиктен кар жабышат терезеге.

Ак кардан тыным албай боз айнекке,
Бороон уулуп тартып жатты оймо-чийме,
Агарган түндү тиктеп, жай термеле,
Бүлбүлдөп жанып турду шам текчеде.

Жарык тийген шыпка түштү көлөкөлөр,
Кайчылашкан колдор, сандар, өмүрлөр.
Суугарылып шамдан аккан ысык жашка,
Шыпырылды төмөн карай көйнөктөр.

Ак буурул мунарыкта аралашып,
Тагдырдын буйругунан апкаарышып,
Жатты экөө, а текчеде шам дагы эле,
Бүлбүлдөп жарык берет күйүп-жанып.

Бурчтан шамга жел согуп, кумар деми
Көкөлөттү кош канатты периштедей.
Февраль ичи жаап чыкты тынбай деги,
Бүлбүлдөп жанып турду шам текчеде.

 

(Көңүл буруңуздар! Бул жерде китептин бир бөлүгү жайгаштырылган)

Текст толугу менен Word форматында көчүрүлсүн

 

© Мунара Зарипова, 2013

 


Количество просмотров: 1469